“Mensen gelukkig maken met eten, dat maakt mij gelukkig”

Laurence Van Cauter runt met BV Canal Oost een bloeiend horecaverhaal, van CultuurCafé De Grote Post tot traiteurzaak Lorre in Oostende en Gent.
Met haar aanstekelijke energie en oog voor kwaliteit serveert ze elke dag een mix van smaak, creativiteit en gastvrijheid, zowel in de keuken als in het leven.

Ik ben als jobstudent voor mijn man beginnen werken (die had het CultuurCafé in Lokeren) en ben blijven hangen aan hem, maar dus ook in de horeca. Oostende was een opportuniteit en we zijn ook naar hier verhuisd in 2013. (De opening van het CultuurCafé was er in 2014.)
Lorre Oostende kwam er in 2022, na corona. We deden tijdens corona veel take-away en dit concept was voor mij verrijkend – ik werd daar oprecht heel gelukkig van. Mensen gelukkig maken met lekker eten bij hen thuis. Op 5 december 2024 openden we dan onze tweede winkel in Gent. (Heel veel klanten, zowel in CultuurCafé als in Lorre Oostende, waren Gentenaars.)

“Je wordt gelukkig door te doen wat je graag doet”
Mijn kinderen laten zien dat een passie hebben en hard werken leidt tot voldoening. Dat je gelukkig wordt door dingen te doen die je graag doet en hen daar ook de ruimte voor geven.
Op werkvlak zou ik een voedingsscene op punt zetten, waar mensen die bewust omgaan met voeding terecht kunnen (zowel op restaurant, afhaal of in hun bedrijf/bij hen thuis), met gezondere en originelere gerechten van goede kwaliteit. Zonder een wereldverbeteraar te willen zijn, toch van de wereld een mooiere plaats maken.

“Een gesprek met topchefs dat mijn leven veranderde”

Mijn reis naar Peru, en in het bijzonder mijn bezoek aan restaurant ‘Central’, toen nummer 1 van de wereld. Ik mocht er spreken met Virgilio en zijn vrouw Pia en dat gesprek was het meest boeiende dat ik ooit had. Hoe zij ook als koppel op hoog niveau kunnen functioneren, was fenomenaal.

“I AM FOREVER HUNGRY!”

Wat mij typeert? I AM FOREVER HUNGRY!

“Hij maakt zijn eigen betere versie van de wereld”

Naar wie ik opkijk? Ik kijk op naar mijn man David. Hoe hij kijkt naar de wereld en er zijn eigen betere versie van maakt. Hoe hij trends aanvoelt en werkelijk een visionair is. Daarboven komt ook nog dat hij alles kan onthouden – daar ben ik jaloers op!

“(Meestal) krijg ik het voor elkaar”

Dat ik met drie kinderen ook een bloeiende zaak kan hebben en die verder kan uitbouwen. Dat ik het (meestal) voor elkaar krijg dit te organiseren. 😊

“Mijn bedrijf ís mijn leven”

Het klinkt misschien cliché, maar mijn privé en bedrijf zijn nog steeds heel verweven. Ik ervaar geen twee werelden apart, want mijn bedrijf ís ook mijn leven. Ik bedoel vooral dat het niet voelt als werken, het is voor mij een manier van leven. Ik heb mijn kinderen, mijn man, mijn vrienden, mijn collega’s en mijn zaken. Dit zal ik op termijn (omdat we te hard groeien) nog meer moeten scheiden van elkaar, dus die investering zal ik nog moeten maken. 😊

Toch zijn er alvast goede investeringen geweest:
Het aanwerven van mensen die dingen beter kunnen/doen dan ik. Een verademing en verbetering van mijn eigen levenskwaliteit.
Bijvoorbeeld: we wierven Anke aan. Zij doet alles van klantencontact en planning voorbereiden. Zonder haar zou ik niet meer zo creatief en innovatief kunnen zijn. Metafoor: zij zorgt voor de mise en place, waar ik dan creatief mee aan de slag kan!

“Peoplemanagement is zwaarder dan ik dacht”

Wat ik heb onderschat aan het ondernemerschap? Heel zeker het personeel. Dat is het moeilijkste van ondernemen: peoplemanager zijn. Elk heeft zijn leven en bagage, en daar moet je mee om kunnen. Dat is investeren en loslaten tegelijk.
Het vinden van personeel in de horeca.
Ik vind het ook moeilijk als er – na (heel) veel werk – een planning wordt gemaakt en dan eigenlijk nog een voltijdse job volgt om die planning steeds aan te passen en bij te sturen.

“Samen bereik je dingen die je alleen niet kan”

De tevredenheid van klanten, de feedback vol lof die je krijgt.
Ook de collegialiteit onderling: het samenwerken en iets bereiken dat je alleen niet zou kunnen. Dit geeft voldoening van de bovenste plank en een push om verder te doen!

“Creatief zijn, maar met de realiteit in gedachten”

Het uitwerken van de menu, het ontwikkelen van nieuwe gerechten, zowel voor het restaurant als voor mijn traiteurs.
En het mogelijk maken te beslissen wat haalbaar is in de verschillende ‘stations’, te kijken welke componenten op meerdere plaatsen kunnen gebruikt worden om zo efficiënt mogelijk te werken.
Creatief zijn en toch ook heel bewust de realiteit zien. Wat kan en wat niet mogelijk is met de pionnen die ik heb binnen mijn bedrijf. (Hier niet enkel personeel, maar ook de logistiek en beschikbare werkplaatsen.)

“De boog moet niet altijd gespannen staan”

Wat ik vandaag anders zou doen dan vroeger? Meer loslaten. Ook genieten van een bedrijf dat niet 100% is. De klant ziet vaak dingen niet zoals wij ze zien.
De boog moet niet altijd zo gespannen staan.
Minder zagen tegen personeel over kleine dingen/details. Vrediger en liever zijn dus – zonder af te doen aan de norm natuurlijk. Klemtoon op het positieve, motiveren!

“Afspreken met vrienden is mijn therapie”

Ik probeer gezond en gevarieerd te eten, dat is key voor mentaal welzijn ook.
Afspreken met vrienden is mijn therapie: opladen van batterijen en ventileren.
Ik ga ook op regelmatige basis naar mijn psycholoog, mijn mentor. Zij zorgt ervoor dat ik alles helderder zie, op een rij zet en weer verder kan.
Ik ga vaak naar de waterlijn en roep dan keihard. Dat doet me veel deugd.

“Alleen nog doen wat ik zélf wil doen”

Over 10 jaar zie ik mezelf op dezelfde plek als vandaag. Ik zou wel graag een buitenverblijf op Ibiza hebben.
Ik wil iets minder ‘moeten’ werken, enkel nog doen wat ik zélf wil doen.

“Er gaat bijna geen dag voorbij zonder een kookboek”

Ik ben geen grote lezer, luisteraar of kijker. Het enige dat ik héél vaak in mijn handen neem zijn kookboeken. Deze inspireren me en laten mijn geest vrij om creatief te zijn, te combineren en uit te testen. Er gaat bijna geen dag voorbij zonder een kookboek te lezen.
Ik (her)kijk op Netflix de reeks Chef’s Table – heel inspirerend (en down to earth) en ik haal daar af en toe wel dingen uit die mijn ondernemen sturen.
Ik las De Havermelkelite van Jonas Kooyman.
Dit heeft me doen inzien dat dit mijn doelpubliek is, haha. Ik hou hier écht rekening mee bij het uitzetten van lijnen. Uiteraard wil ik zeker ‘laagdrempelig en commercieel’ blijven ook – we moeten ook geld verdienen, hé…

Fotografie door @gaarstudio